ΑΝΑΣΤΗΤΩ Ο ΛΑΟΣ

ΑΝΑΣΤΗΤΩ Ο ΛΑΟΣ

‘’Ο. Β.’’ . . . . 1984

Σήμερα, που το παγκόσμιο οικοδόμημα τρίζει και οι ηγήτορες του κόσμου μπαίνουν βιαστικοί στην υπηρεσία της παραφροσύνης.

Σήμερα,που οι καταστροφείς ελοχεύουν και οι μακελάρηδες καραδοκούν.

Σήμερα, που οι κάτοχοι των πυραύλων καγχάζουν  κι ο κόσμος ζει στη σκιά του θανάτου.

Σήμερα, που οι έμποροι του πολέμου ζυγίζουν το χρυσάφι τους με στάχτες και πτώματα.

Σήμερα, που η ανθρωπιά και η λύπηση εξανεμίστηκαν και η απανθρωπιά κι η βαρβαρότητα κυριαρχούν.

Σήμερα, που οι λαοί, αγωνιζόμενοι για λευτεριά και ειρήνη, πεθαίνουν σφιγμένοι απ’ τη βρογχοθηλιά των δυναστών τους.

Σήμερα, που εξευτελίζεται και τιμωρείται η δικαιοσύνη και επιβραβεύεται και δυναστεύει η αδικία.

Σήμερα, που το νόημα του Χριστιανισμού καταπατιέται από νέους Γραμματείς και Φαρισαίους και το όνομα της χριστιανοσύνης διασύρεται.

Σήμερα, που οι ιεράρχες μας προσπαθούν να ξεριζώσουν ο ένας τα γένια του αλλουνού, για να φανούν πιο αρεστοί στο Θεό το δικό τους.

Σήμερα, που γιορτάζουμε κι εμείς την Ανάσταση του Χριστού μας, την Ανάσταση του μεγάλου Θεανθρώπου, που βασανίστηκε και θυσιάστηκε για μας. Απέθανε Εκείνος, για να ζήσουμε εμείς. Θανατώθηκε Εκείνος, για να αναστηθούμε εμείς. Κατέβηκε στον τάφο Εκείνος, για να ανυψωθούμε εμείς.

Πάσχισε με κάθε τρόπο ο Λυτρωτής, για να μας συνετίσει, να μας σωφρονίσει, να μας μυήσει στην αλήθεια. Κι εμείς σήμερα, ύστερα από δυο χιλιάδες χρόνια, αποδείχνουμε περίτρανα με τα έργα μας πως είμαστε άφρονες, αγνώμονες, ανάξιοι ίσως της θυσίας Του. Δείχνουμε πως είμαστε αμετανόητοι κι ανίκανοι για κάποια καλυτέρευση.

Οι τόσοι πόλεμοι, οι τόσοι σκοτωμοί, οι τόσες καταστροφές και συμφορές, οι τόσες διαιρέσεις και οι τόσοι εγωισμοί –έργα δικά μας- επιβεβαιώνουν τον ξεπεσμό και την κατάντια μας. Υπογραμμίζουν την ισχυρογνωμοσύνη των λίγων δυνατών και προβάλλουν σ’ όλη του την τραγικότητα το μαρτύριο και τις φριχτές δοκιμασίες των πολλών, των αδυνάτων.

Τότε, στο Πραιτόριο, οι μεγαλόσχημοι ιερείς και οι άφρονες άρχοντες φώναξαν το ‘’σταυρωθήτω’’ και βιαστικοί οδήγησαν το Λυτρωτή του κόσμου στο Γολγοθά.

Σήμερα, οι ίδιοι πάλι μεγαλόσχημοι ηγέτες, κληρικοί και λαϊκοί, κωφεύουν στις οιμωγές της γης και επίμονα φωνάζουν  και πάλι το ίδιο ‘’σταυρωθήτω’’ στο σύγχρονο Πραιτόριο των Ενωμένων Εθνών και οδηγούν τους λαούς του πλανήτη μας σ’ ένα πλήθος σύγχρονων Γολγοθάδων.

Σήμερα, που ο χριστιανισμός γιορτάζει την Ανάσταση του Χριστού, οι χριστιανοί στήνουν ένα πλήθος μαρτυρικών σταυρών σ’ όλα τα σημεία της γης για τους αδύναμους λαούς που προορίζουν να καρφώσουν σ’ αυτούς. Ακονίζουν λόγχες και ετοιμάζουν όξος, για να λογχίσουν το σώμα τους και να ποτίσουν τη δυστυχία τους.

Για μας τους Έλληνες, σήμερα το Πρατόριο και ο Γολγοθάς βρίσκονται στην Κύπρο. Εκεί ο Άννας και ο Καϊάφας, σε συμπαιγνία με τους Πιλάτους του κόσμου βάφουν το Λιθόστρωτο με αθώο αίμα. Εκεί οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι του ΝΑΤΟ, της Δύσης και του ΟΗΕ ολόκληρου, μαστιγώνουν, λογχίζουν, βασανίζουν και σταυρώνουν ένα λαό. Ένα λαό που δεν ζητάει τίποτα που να μην είναι δικό του. Ένα λαό που δεν θέλει να αφαιρέσει τίποτα από κανένα. Ένα λαό που θέλει να ανακτήσει μόνο εκείνο που του αφαίρεσαν. Αποζητά τη λευτεριά του.

Προδομένος σήμερα και φορώντας το ακάνθινο στεφάνι ο κυπριακός λαός, δώρο ‘’των μεγάλων μας συμμάχων’’, αγωνίζεται τον άγιο αγώνα της λευτεριάς και της ανεξαρτησίας. Χαροπαλεύοντας επιμένει και επιμένοντας θα νικήσει. Οι φιλελεύθεροι λαοί θα δώσουν κάποτε το χέρι τους σ’ ένα φιλελεύθερο και αδάμαστο λαό.

Τις άγιες τούτες ώρες της Ανάστασης του Χριστού, ας δώσουμε όρκο όλοι οι Έλληνες, πως θα αγωνιστούμε για να αναστηθεί και η Κύπρος μας. Ας υποσχεθούμε πως θα σταθούμε σύσσωμοι, χωρίς καμιά εξαίρεση, στο πλευρό των αδελφών μας Κυπρίων και πως θα τους προσφέρουμε ετούτη τη φορά ύδωρ και όχι όξος.

Την ίδια προσφορά και συμπαράσταση ας υποσχεθούμε και στη δοκιμαζόμενη Μακεδονία μας, όπου οι σύγχρονοι Ιούδες και Πιλάτοι, οι Σταυρωτές του κόσμου, προσπαθούν να στήσουν νέο Πραιτόριο και να υψώσουν νέους σταυρούς, παζαρεύοντας επίμονα τα αργύρια της προδοσίας.

Την ίδια, επίσης, διάθεση ας δείξουμε σα λαός απόδημων Ελλήνων στους Αντίποδες και προς την ταλαιπωρημένη μας εδώ Παροικία, που ακόμα εξακολουθεί να πλήττεται και να υποφέρει από άκρατους ετσιθελισμούς και άνομες ισχυρογνωμοσύνες αυτόκλητων ηγητόρων της.

Και, όπως αναφωνήσαμε περιχαρείς σαν χριστιανοί σήμερα ‘’Αναστήτω ο Θεός . . .’’ ας βροντοφωνήσουμε και σαν ελεύθεροι άνθρωποι ‘’Αναστήτω ο Λαός και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού . . .’’

Μοτοσικλέτες, Ποδήλατα

‘’Ο. Β.’’ 20 Μαΐου 1984

Θα πρέπει όλος ο λαός της Κατερίνης και όλου του Νομού γενικότερα να πληροφορήθηκε με ιδιαίτερη ικανοποίηση την πρόσφατη απόφαση του Εισαγγελέα Πρωτοδικών Πιερίας κ. Εάγ. Κατσή, για την προσπάθεια περιορισμού ασυδωσίας των μοτοσικλετιστών, συστήνοντας για το σκοπό αυτό με έγγραφό του στη Χωροφυλακή την αυστηρή εφαρμογή της σχετικής νομοθεσίας.

Και λέω όλος ο λαός, γιατί το μέτρο αυτό, αν και αυστηρό, θα πρέπει πρώτοι να το καλοδεχτούν και να το εφαρμόσουν με προθυμία και κατανόηση οι ίδιοι οι μοτοσικλετιστές, τους οποίους ουσιαστικά πάει να προστατέψει, παρ’ ότι εκ πρώτης όψεως φαίνεται πως είναι εναντίον τους.

Ίσως, όμως, θα πρέπει να ληφθούν παρόμοια μέτρα και προς άλλες κατευθύνσεις, που αφορούν έμμεσα ή άμεσα την κυκλοφορία και επιβουλεύονται και τη ζωή ακόμα των κυκλοφορούντων στους δρόμους της πόλης μας και της περιοχής μας γενικότερα.

Θα πρέπει, για παράδειγμα, να εφαρμοστούν αυστηρότερες κυρώσεις σ’ όσους χρησιμοποιούν μοτοσικλέτες και ποδήλατα –μάλιστα και ποδήλατα-, χωρίς κανονικά φώτα μπροστά και πίσω. Σ’ όσους ποδηλάτες δεν έχουν στα ποδήλατά τους σωστά φρένα, δεν σταματούν στα κόκκινα φώτα, πηγαίνουν αντίθετα με το κυκλοφοριακό ρεύμα κλπ. κλπ..

Για τέτοιες παραβάσεις, που είναι ικανές να προκαλέσουν ανά πάσα στιγμή συγκρούσεις και εύκολα να γίνουν πρόξενοι βαριών τραυματισμών και θανάτων ακόμα, η κατάσχεση του δίκυκλου δεν πρέπει να θεωρείται απ’ τους παραβάτες σαν αυστηρότατη ποινή, γιατί μια ζωή δεν μετριέται με ένα απαρχαιωμένο ποδήλατο ή μια εγκαταλειμμένη μοτοσικλέτα. Κι ούτε το ξεκλήρισμα μιας οικογένειας είναι τόσο εύκολο, όσο δύσκολο βρίσκει κάποιος απερίσκεπτος την τοποθέτηση ενός ευτελούς φαναριού στο δίκυκλό του.

Όποιος θέλει να διατηρεί δίκυκλο, να το διατηρεί σωστό και κατάλληλο για σωστή χρήση, απόλυτα σύμφωνο με τις ισχύουσες προδιαγραφές και να το χρησιμοποιεί συνειδητά και με περίσκεψη και πάντοτε μέσα στα όρια που ορίζει ο νόμος.

Κι άλλη φορά ασχοληθήκαμε με το θέμα αυτό στο παρελθόν και εκφράσαμε τη γνώμη, πως θα ήταν ωφέλιμο, αν η τροχαία δημοσίευε κατά διαστήματα τις τροχαίες παραβάσεις –ιδιαίτερα των μοτοσικλετιστών- με ονόματα κι άλλα στοιχεία ‘’προς γνώση και συμμόρφωση’’. ( ΗΤροχαία δημοσιεύει ήδη κάθε μήνα σχετικό πίνακα).

Σήμερα, ωθούμενοι απ’ την καλή πρόθεση και το ενδιαφέρον του κ. Εισαγγελέα, ας μας επιτραπεί να προχωρήσουμε ένα βήμα ακόμα και να εισηγηθούμε και την από μέρους των δικαστηρίων λεπτομερή δημοσίευση των επιβαλλόμενων κατά περίπτωση ποινών. Ίσως ένας τέτοιος πίνακας συνετίσει τους επιμένοντες ισχυρόγνωμους και εκλαϊκεύσει τη δραστηριότητα των οργάνων και τα μέτρα της πολιτείας.

Νεαρά παιδιά με τις μοτοσικλέτες. Όποιος παίρνει μέτρα για σας, να ξέρετε ότι σας αγαπά και ενδιαφέρεται για το καλό σας. Είστε μέρος του ζωντανού κεφαλαίου της πατρίδας, γι’ αυτό κι αυτή προσπαθεί με τους νόμους της να σας προστατέψει. Χρησιμοποιείτε και χαρείτε τη μοτοσικλέτα και το ποδήλατό σας. Σκεφτείτε, όμως, τη ζωή σας και τη ζωή των άλλων.

Οι νόμοι, που ρυθμίζουν την κοινωνική συμβίωση και προστατεύουν την κοινωνική ισορροπία, δεν είναι βία. Είναι κοινή συναίνεση και επιθυμία όλων. Ο αυτοπεριορισμός χαράσσει τα όρια της ελευθερίας του καθενός, προστατεύοντας ταυτόχρονα την ελευθερία του άλλου. Να είστε νομοταγείς, για να ζείτε ελεύθεροι.

Και μια που ο λόγος περί κυκλοφορίας, σύντομα η στήλη αυτή θα ξαναφέρει στο προσκήνιο το ζήτημα της παράνομης κατάληψης των πεζοδρομίων απ’ τους διάφορους καταστηματάρχες κλπ..

Αυτή τη φορά, με συγκεκριμένα ντοκουμέντα για κάθε περίπτωση, για να κάνει ευκολότερο το έργο του κ. Εισαγγελέα και των άλλων Αρχών, εκτός και κάποιος αρμόδιος στο μεταξύ πάρει τα ενδεικνυόμενα μέτρα και μας προλάβει, προλαβαίνοντας έτσι και την ασφυξία που θα δημιουργήσει η πολυκοσμία που αναμένεται να κατακλύσει τα καχεχτικά μας πεζοδρόμια με το ξεφάντωμα του καλοκαιριού.

Και πάλι τα πεζοδρόμια

‘’Ο. Β.’’ . . . . 1984

Το λόγο τώρα έχει η Τροχαία, ο Δήμος και η Νομαρχία Πιερίας. Οι Δημότες θα τον πάρουν αν χρειαστεί αργότερα.

Πάρα πολύς καιρός πέρασε από τότε (13/11/83), που πρωτοαναφέρθηκα στην κατάντια και στο φρακάρισμα των πεζοδρομίων της Κατερίνης.

Επειδή μέχρι σήμερα, όχι μόνο δεν λήφθηκε καμιά μέριμνα αλλά ούτε και έγινε λόγος για το ζήτημα αυτό από καμιά απολύτως «αρχή» και επειδή παράλληλα πάρα πολλοί πολίτες και διάφοροι «φορείς» συμφωνούν απόλυτα με τις απόψεις μου, επανέρχομαι σήμερα και πάλι ξαναϋπενθυμίζοντας το θέμα αυτό στις «αρχές» και αξιώνοντας, για λογαριασμό των δημοτών της πόλης μας, μια κάποια απάντηση από τις στήλες κάποιας εφημερίδας.

Είναι ανεξήγητη για μένα η αδιαφορία των αρμοδίων και αδικαιολόγητη η σιωπή τους πάνω σε επίμονα ερωτήματα της μεγάλης πλειονότητας των Δημοτών, που έχουν σχέση με την όψη της πόλης μας, την ποιότητα ζωής του χώρου όπου ζούμε και το περιβάλλον γενικότερα.

Έγραφα παλιότερα (13/11/’83) και το επαναλαμβάνω σήμερα.

«Ένα ανεξήγητο φαινόμενο είναι, ότι ορισμένοι μαγαζάτορες κι είναι πολλοί αυτοί, απλώνουν το εμπόρευμά τους έξω από το μαγαζί τους, σκεπάζοντας έτσι ένα μεγάλο μέρος του πεζοδρομίου ή και ολόκληρο το χώρο του. Κι άλλοι πάλι πιο «τολμηροί» ή αν θέλετε χαρακτηρίστε τους κάπως αλλιώς εσείς, ξανοίγονται πιο πέρα. Κατεβαίνουν και κατακλύζουν και το μισό δρόμο.

Με ποια λογική το κάνουν αυτό, το ξέρουν μόνο αυτοί οι ίδιοι. Και με ποιο δικαίωμα, το ξέρει η Τροχαία και οι αρμόδιες για την κυκλοφορία, την ευπρέπεια και την τάξη αρχές της πόλης μας. Εμείς, άραγε, οι άλλοι, οι πολλοί, που σκουντουφλάμε κάθε μέρα πάνω σε τέτοια «εμπόδια» και που ταλαιπωρούμαστε συνέχεια, προσέχοντας μάλιστα με διακριτικότητα μην τύχει και αγγίξουμε το εμπόρευμά τους και βλάψουμε την πραμάτεια τους, δεν είμαστε τουλάχιστον περίεργοι να μάθουμε και για τη λογική των πρώτων και γα την αδιαφορία των δεύτερων;»

Αναρωτιόμαστε σήμερα και πάλι: «Με ποιο δικαίωμα, λοιπόν, οι μαγαζάτορες μας πιάνουν το χώρο του πεζοδρομίου και του δρόμου, τον αφαιρούν από τους πεζούς και τον εκμεταλλεύονται αυταρχικά, χρησιμοποιώντας τον για δική τους βιτρίνα; Μήπως έχουν διαίτερα δικαιώματα πάνω στους χώρους αυτούς; Αν ναι, να αναρτούν στο τζάμι της βιτρίνας τους και σε ευδιάκριτο σημείο κάποια άδεια ή άλλα στοιχεία, που τους εξασφαλίζουν τέτοια δικαιώματα. Αν όχι, αύριο το πρωί να επέμβει η αστυνομία –και όποιοι άλλοι είναι αρμόδιοι- και να βάλουν τα πράγματα στη θέση τους. Να απαλλάξουν τα φτωχά πεζοδρόμια από την ποικίλη πραμάτεια του καθενός κι από τα κάθε είδους τραπεζάκια, που μπλοκάρουν κυριολεκτικά την κυκλοφορία και να ξαναδώσουν ολόκληρο το ελάχιστο πλάτος τους στους διαβάτες της πόλης. Φτάνουν τα κακόγουστα κι ερειπωμένα περίπτερα, που φρακάρουν κυριολεκτικά την κυκλοφορία.

Είμαι σίγουρος, πως το ξεμπλοκάρισμα των πεζοδρομίων θα αρέσει τελικά και σ’ αυτούς, που τόσο προκλητικά τα  μπλοκάρουν σήμερα. Γιατί κι αυτοί θα περνούν στο εξής, όσο γίνεται πιο άνετα, από κάποιο άλλο πεζοδρόμιο, που ως τώρα κάποιος άλλος παράνομα το δέσμευε και μπλοκάριζε και το δικό του πέρασμα.

Αν στους δύστροπους επιβληθούν, χωρίς καμιά διάκριση κι ανάλογα με το χώρο που δεσμεύει ο καθένας, αυστηρά πρόστιμα, τότε, αυτοί μεν θα ευθυγραμμιστούν και θα μάθουν να ζουν συνετά και νόμιμα ανάμεσα στους συμπολίτες τους, ο Δήμος δε θα αποχτήσει, έστω και για λίγο, ένα υπολογίσιμο έσοδο».

Νόμιζα πως δεν χρειάζονται μπερδεμένες γραφειοκρατικές  διαδικασίες για να ρυθμιστεί από τους διοικούντες την πόλη μας το ζήτημα αυτό. Τώρα είμαι περίεργος να δω σαν πότε η ευθυξία ξυπνά και πότε η τροχοπέδη της αδιαφορίας λασκάρει λιγάκι.

Το κυκλοφοριακό της Κατερίνης

‘’Ο. Β.’’ . . . .’84

Πολλά διαβάζουμε κάθε μέρα στις εφημερίδες για τρακαρίσματα αυτοκινήτων, για θανατηφόρα δυστυχήματα στους δρόμους, για παρασυρμούς διαβατών από τροχοφόρα, για ανατροπές κλπ. κλπ. Όλα φριχτά και τραγικά. Και το καθένα με το δικό του τρόπο σκορπίζει νέο πένθος και σε κάποια άλλη αμέριμνη ως τότε οικογένεια.

Το κακό κάθε μέρα προχωρεί, οι αριθμοί μεγαλώνουν και οι στατιστικές δείχνουν, όλο και πιο χτυπητά, όλο και πιο ξεκάθαρα, το χαμηλό επίπεδο της κυκλοφοριακής μας αγωγής.

Δυστυχώς κι ο Νομός μας μετέχει με το δικό του εντυπωσιακό ποσοστό στο ξέφρενο αυτό πανηγύρι του θανάτου. Πρόσφατα θρηνήσαμε δυο θύματα τροχών, το ένα μετά το άλλο. Κι όπως πάμε δε θα μετριάσουμε το κακό. Φοβάμαι πως, με την αύξηση του αριθμού των αυτοκινήτων, θα το αυξήσουμε με γοργότερο ρυθμό.

Βέβαια, οι δρόμοι μας είναι στενοί, κακοφτιαγμένοι και τρισάθλιοι. Αλλά και η νοοτροπία και η στάση μας δεν βρίσκονται σε καλύτερο βαθμό. Οι αντιλήψεις μας για το κυκλοφοριακό στενές. το σύστημα ρύθμισης και διευκόλυνσης της κυκλοφορίας κακοφτιαγμένο και ελλειπές. Και ο τρόπος της από μέρους μας χρήσης των δρόμων τρισάθλιος.

Ούτε σαν οδηγοί, ούτε και σαν πεζοί, έχουμε ξεκαθαρίσει στο μυαλό μας, τι πρέπει να κάνουμε κι ούτε πιστέψαμε ότι, ό,τι πρέπει να κάνουμε, να το κάνουμε κάθε φορά και πάντοτε στοακέραιο, με απόλυτη πειθαρχία, χωρίς καμιά αντίρρηση ή παρέκκλιση και χωρίς την παραμικρή παράλειψη. Στις παραμικρές αβλεψίες οφείλονται συνήθως τα μεγάλα δυστυχήματα.

Δεν ξέρουμε φαίνεται ακόμα εμείς ποιο τμήμα του δρόμου είναι για τα αυτοκίνητα και ποιο για τους πεζούς. Αλλά κι αν ορισμένοι έχουμε μέσα μας κάποια αμυδρή γνώση για το θέμα αυτό, όταν βρεθούμε στο δρόμο, είτε σαν οδηγοί, είτε σαν πεζοί, πιστεύουμε ότι αυτό που επιβάλλεται να κάνουμε εκείνη τη στιγή ισχύει μόνο για τους άλλους κι όχι για μας. Γιατί εγώ, ξέρετε, είμαι ΕΓΩ.

Σαν πεζοί δεν συνειδητοποιήσαμε ακόμα απόλυτα και τελείως ξεκάθαρα, ότι ολόκληρο το οδόστρωμα, απ’ το ένα πεζοδρόμιο ως το άλλο, ‘’ανήκει’’ στους οδηγούς. Σ’ αυτό το χώρο ας κανονίσουν αυτοί μεταξύ τους τι πρέπει να κάνουν σε κάθε περίπτωση και πώς πρέπει να αποφύγουν  τις συγκρούσεις και τα τρακαρίσματα. Εμείς δεν έχουμε καμιά θέση ανάμεσά τους. Κι αν βρεθούμε ποτέ στο δικό τους ‘’στίβο’’, να ξέρουμε πως είμαστε εκεί αντικανονικά και πως, εκτός του ότι τους προκαλούμε σύγχυση και δυσχεραίνουμε την εύρυθμη κίνησή τους, βάζουμε και τους εαυτούς μας σε πάρα πολύ μεγάλο κίνδυνο.

Κατεβαίνοντας αδιάφορα και πολλές φορές προκλητικά στο οδόστρωμα, είναι σα να μπαίνουμε με τη δική μας θέληση σε ναρκοπέδιο. Κι όταν κάποιος μπει μόνος του και εν γνώσει του σε ναρκοπέδιο, είναι υπεύθυνος για ό,τι κι αν του συμβεί. Δεν είναι, όμως, κρίμα να πάρει κι άλλους στο λαιμό του;

Εμείς οι πεζοί έχουμε πλήρη δικαιώματα στα πεζοδρόμια και στις μαρκαρισμένες διαβάσεις. Σ’ αυτές ιδιαίτερα τις διαβάσεις έχουμε απόλυτη προτεραιότητα. Και οι οδηγοί οφείλουν να σέβονται τα δικαιώματά μας αυτά και να μην τα παραβιάζουν καμιά φορά και για κανένα λόγο, γιατί τότε είναι εκείνοι παράνομοι και θά ‘χουν με τη σειρά τους συνέπειες.

Πρέπει να υπάρχει, δηλαδή, αμοιβαία και πλήρης κατανόηση μεταξύ οδηγών και πεζών.

Δυστυχώς, οι πρωταρχικοί αυτοί κανόνες, που στοιχειοθετούν τις βάσεις μιας εύρυθμης κυκλοφορίας σε κατοικημένο χώρο, όχι μόνο δεν τηρούνται εδώ στην Κατερίνη αλλά φαίνεται πως ούτε καν είναι γνωστοί.

Αν κάποιος ρίξει μια ματιά στους δρόμους μας, όχι μόνο θα το διαπιστώσει ευκολότατα αυτό, αλλά και θα φρίξει κυριολεκτικά, αντικρίζοντας ένα ασταμάτητα κινούμενο συνοθύλευμα πεζών και τροχοφόρων να καλύπτει εν πλήρη αταξία δρόμους και πεζοδρόμια. Εκεί θα δει τον πεζό, παρ’ ότι αντικανονικός και παράνομος, να αψηφά το επερχόμενο καταπάνω του αυτοκίνητο και τον οδηγό που μόνο ενδιαφέρεται για να περάσει, να αδιαφορεί τελείως για τη ζωή του συμπολίτη του. Εκεί θα δει την άγνοια εν δράσει, την απερισκεψία στο αποκορύφωμά της, τον εγωισμό στο φόρτε του.

Εκεί θα διαπιστώσει πόσο ανέτοιμο τον βρήκε τον Έλληνα η βιαστική εξέλιξη και πόσο απροετοίμαστο τον πέτυχε και τον παρέσυρε στην κατρακύλα του ο ανυπόμονος τροχός.

Δε θα προσπαθήσω να απαριθμήσω τα κυκλοφοριακά σφάλματα που μπορεί να επισημάνει κανείς στους δρόμους μας. Γιατί ο κατάλογος θα είναι ετέλειωτος. Κι αν κανείς προσπαθήσει να κάνει κάτι τέτοιο, θα ήταν προτιμότερο να πιάσει το θέμα απ’ την αντίθετή του πλευρά. Να ψάξει, δηλαδή, μέσα στο δαίδαλο της ακαταστασίας και στη θάλασσα των αντινομιών να βρει, αν μπορέσει, κάτι σωστό κι αυτό ας καταγράψει. Έτσι, ο κατάλογος θα είναι λιγότερο αντιπαθητικός.

Εκείνο μόνο που θα ήθελα να πω είναι ότι, αν δεν συμμορφωθούν οι πεζοί και δεν συνειδητοποιήσουν το ρόλο τους οι οδηγοί, το κακό θα συνεχιστεί και μάλιστα πιο έντονο και πιο τραγικό.

Περισσότερα φώτα στους δρόμους βέβαια ωφελούν. Δεν λύνουν, όμως, το πρόβλημα, αν εμείς δεν μάθουμε τι πρέπει να κάνουμε, είτε σαν πεζοί, είτε σαν οδηγοί και δεν το κάνουμε όπως πρέπει και όταν πρέπει. Σε κάθε μας βήμα.

Η ελάττωση της ταχύτητας σε μια κλειστή στροφή, για παράδειγμα, συμβάλλει στην αποφυγή δυστυχήματος. Δεν αποκλείει, όμως, το δυστύχημα, όταν ο οδηγός του έξω ρεύματος δεν ξέρει και δεν έχει κάνει συνείδησή του ότι, για κανένα λόγο και σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να περνά τη διπλή γραμμή και να μπαίνει στο άλλο ρεύμα, προσπαθώντας να πάρει τη στροφή ευκολότερα, χωρίς να ελαττώσει την ταχύτητά του όσο πρέπει.

Πώς είναι δυνατό να μην έχουμε δυστυχήματα όταν μέσα στη νύχτα κυκλοφορούν μοτοσικλέτες και προπαντός ποδήλατα χωρίς φώτα; (Μάλιστα τροχαία, χωρίς κανένα φως). Και πώς είναι δυνατό να γίνουν κάπως ευδιάκριτοι από μακριά πεζοί που περπατούν στο σκοτάδι κάτω στο οδόστρωμα, χωρίς καμιά προς τούτο μέριμνα; Όταν βαδίζουν δηλαδή απερίσκεπτα σε τμήμα δρόμου, όπου απόλυτη προτεραιότητα έχει το αυτοκίνητο; Πώς να δει ο οδηγός μέσα στη νύχτα κάποιο ποδήλατο που βρίσκεται ξαφνικά μπροστά του χωρίς κανένα φως και πώς να διακρίνει τον πεζό, που, ίδιος κι απαράλλαχτος με τη νύχτα, βαδίζει ή στέκεται στη μέση του δρόμου; Κι αν ακόμα τον δει την τελευταία στιγμή, πότε να αντιδράσει και πώς να συγκρατήσει το αυτοκίνητό του, έστω κι αν τρέχει με ταχύτητα μικρότερη κι απ’ τα χαμηλότερα επιτρεπτά όρια; Δε θά ‘ταν προτιμότερο ο πεζός αυτός να φοράει κάτι ανοιχτόχρωμο ή να κρατάει έστω μια εφημερίδα στο χέρι, όπου αντανακλώντας το φως του αυτοκινήτου να τον κάνει πιο ευδιάκριτο κι έγκαιρα ορατό;

Για να ρυθμίσουμε κάπως τον κυκλοφοριακό μας δαίδαλο και να μειώσουμε τα θύματα των τροχών, πρέπει να αποκτήσουμε ‘’κυκλοφοριακή’’ συνείδηση όλοι μας. Για να το πετύχουμε αυτό, χρειάζεται ειδική εξάσκηση και μαθήματα κυκλοφορίας ακόμα απ’ το νηπιαγωγείο. Πρέπει να γίνουν αντιληπτοί και να τυπωθούν καλά στο μυαλό του καθενός οι κυκλοφοριακοί κανόνες και πρέπει να ξεκαθαριστούν απόλυτα και να γίνουν συνείδηση όλων οι ρόλοι πεζών και οδηγών. Ο καθένας να γνωρίζει τις ευθύνες του και να φέρνει το βάρος τους και ο ένας να σκέφτεται πάντοτε τον άλλο. Εγωισμοί, παλικαρισμοί και ισχυρογνωμίες δεν περνάν ανάμεσα στους τροχούς. Πριν ο καθένας μας ενεργήσει, είτε σαν πεζός, είτε σαν οδηγός, να βάζει τον εαυτό του στη δύσκολη θέση στην οποία πιθανόν να φέρνει το συμπολίτη του, το διπλανό του, το συνάνθρωπό του με την κάποια αντικανονική ενέργειά του.

Σήμερα επιβάλλεται να καθιερωθούν ειδικά και συνεχή μαθήματα κυκλοφορίας στα σχολεία για τους μικρούς κι έξω απ’ αυτά για τους μεγάλους. Τα θέατρα, οι συναυλίες, οι διαλέξεις κλπ. είναι πολύ καλά και απαραίτητα. Αλλά και τα μαθήματα οδικής κυκλοφορίας είναιεξίσου αναγκαία κι επιβεβλημένα. Οι αρχές και οι φορείς του Νομού μας ας το βάλουν σα σκοπό τους αυτό. Ας το κάνουν πρόγραμμά τους κι ας το εφαρμόσουν με ζήλο και θέληση, καλύπτοντας ολόκληρο το Νομό με ημερήσια και νυχτερινά μαθήματα. Και τα μαθήματα αυτά, εμείς οι πολίτες, μικροί και μεγάλοι, ας τα παρακολουθήσουμε με ενδιαφέρον κι ας εφαρμόζουμε τους κανονισμούς κυκλοφορίας κάθε μέρα και σε κάθε μας βήμα με προσοχή και συνέπεια.

Θα είναι για το καλό όλων μας.